Life in Dodoma

Dodoma

Omdat er voorlopig verder weinig reisontwikkelingen zijn, maar ik wel een nieuw filmpje heb (en daar hoort natuurlijk een verslag bij), dacht ik, laat ik jullie eens op de hoogte brengen van de hoofdstad van Tanzania: Dodoma.

Dodoma werd gesticht rond 1907, door de Duitsers. Altijd weer die Duitsers.
In 1973 werd Dodoma de hoofdstad van Tanzania. Daarvoor was Dar Es Salaam de hoofdstad.
Dar Es Salaam ligt aan de kust, het ligt 7 uur met de bus van Dodoma vandaan en is vergeleken met Dodoma (of zelfs 't Gooi) echt gi-gan-tisch en ook een stuk gevaarlijker. In Dar werd begin januari in een bajaj - zo'n tuktuk brommertje - gewoon mijn kettinktje van m'n nek getrokken, midden op straat... Idioten.
Dodoma is redelijk veilig, althans, ik voel me veilig.
Dodoma telde in 2005 180551 inwoners, maar dat zullen er nu vast veel meer zijn.

Goed, hartstikke leuk die informatie, maar ik ga 't nu weer even over mezelf hebben:

Shule Ya Viziwi
Dit is alweer de vierde week terug op school. Ik vind het nog steeds super leuk en het is iedere dag weer een uitdaging. Ik ben nu bezig met een sponsorproject. Mensen uit Nederland kunnen met een bepaald bedrag per maand een doof kind sponsporen. Dit kind kan hierdoor bij ons naar school, leert gebarentaal, leert zich ontwikkelen, leert omgaan met respect voor zichzelf en anderen... enzovoort enzovoort... en krijgt zo een eerlijke kans in de maatschappij.
Daarnaast hebben twee Nederlandse documentaire makers ons gemaild met de vraag of ze wat informatie konden krijgen over een aantal kinderen. Ook mijn taak, aangezien Robin hartstikke druk is.
Paar heftige verhalen verzameld en daarbij een kort filmpje gemaakt over de desbetreffende kids. Was 'leuk en interessant' om te doen, maar ook ontroerend en heftig.

De kinderen lopen tegenwoordig het liefst de hele dag met mijn camera in hun handen. Ze fotograferen er op los en hebben nu ook de functie van het filmen ontdekt.
In eerste instantie wist ik niet of dat wel goed zou gaan, (m'n mooie dure camera in hun onhandige handjes) maar 't leverde top resultaat: na iedere dag weer super foto's en filmpjes. Lucky me.

Als de kids je aandacht willen, maken ze de meest gekken geluiden. Je weet gelijk dat ze het tegen jou hebben, aangezien de rest toch niets hoort. En ga dan maar eens voetballen met ze.
Iedere woensdag- en vrijdag ochtend sta ik in mn mooie tenuetje klaar op 't veld om met de kids te voetballen. Fantastische ochtenden, lekkere temperatuur, heerlijk op een zandveld voetballen en ik ben de enige die schreeuwt.

Dodoma de stad
Ik kom toevallig net terug van de markt, wat iedere keer weer een flinke onderneming is. M'n fiets geparkeerd bij Amy haar nagellak mannetje, door de 'winkelstraat' naar de markt en eenmaal op de markt voel je je als in de setting van de film Aladin. Overal 'kraampjes', 'hutjes', alles dicht op elkaar. Verkopen ze bij de een geen goede tomaten dan heeft z'n buurman wel betere voor je. Alles is vers en alles ruikt heerlijk.. behalve het slagers gedeelte.
De markt is in geen woorden te omschrijven, maar ik zal eens kijken of ik wat foto's kan toevoegen.

Verder heb ik in de stad overal wel m'n mannetjes. De nagellak shop van Amy, het mannetje wat m'n broeken maakt en kapotte kleren naait (als de hond weer te enthousiast is geweest) de Indiër voor m'n wat meer Europese boodschappen, de taxi chauffeurs die me af en toe door Dodoma heen sjezen.. noem maar op.

Nog 1 ding
Even over discriminatie. Want in Nederland werden jullie daar door 't nieuws helemaal mee dood gegooid. Nu dit:
Als ik in de Daladala stap, proberen de jongens die de deuren opgooien en je geld aannemen, mij altijd extra te laten betalen. Ik ben tenslotte blank, een mzungu, dus ik heb geld. Zodra ze doorhebben dat ik een beetje swahili spreek en ik dus eis dat ze me wisselgeld terug geven, piepen ze wel anders. Maar zodra ze er achter komen dat het met dat kleine beetje swahili ook ophoudt, profiteren ze daar weer van. Ze maken grappen, het hele busje lacht in ieder geval en ze aaien over m'n arm heen, want die blonde haren zijn toch wel gek.

Als ik vervolgens met de lokale jongens voetbal speel, word ik gewisseld als ik te veel aan de bal ben en wuiven ze dat ik niet meer mee mag doen.
Joggen in dodoma? Een blanke jonge vrouw in een Tanzania shirt... de een moedigt je aan, de ander wijst, kijkt- en roept je na.
Het is echt aapjes kijken af en toe.
In de stad, maar ook buiten de stad, wordt er gemiddeld 20x "Wáá Mzunguuuu!" geroepen in iedere staat.

Als ik per ongeluk Mambo zeg tegen een ouder iemand, in plaats van Shikamoo (wat betekent dat je respect hebt voor die gene), dan krijg je in 't swahili een preek. Ik ben blij dat ik nog leef, want die blikken af en toe.. wauw.

Ook vinden ze mij allemaal te slank. 'Lunica, you are so skinny'
Op school geven ze de broodjes met veel korstjes aan mij, zogenaamd omdat ze vinden dat ik meer moet eten.. Bullshit. Ze vinden zelf de korstjes niet lekker en willen dat niet op eten. Verwend?
Dus krijg ik de broodjes met korstjes.
Farhad, de eigenaar van Aroma Garden, vindt dat ik niet meer moet fietsen en joggen en meer taart moet eten, om dikker te worden. Bedankt vriend.

Het komt er in ieder geval op neer, dat ook in Afrika gediscrimineerd wordt... blank of donker. Het gebeurd blijkbaar overal.

Verder is Dodoma dus echt top.
En omdat het zo super is hier én omdat Amy bijna jarig is, heb ik een soort van "Liefs uit Dodoma" filmpje gemaakt.

Dus dit keer een speciale aflevering:

AFLEVERING 7:

http://www.youtube.com/watch?v=fWEP9Nb74KE

Ps. Had ik al gezegd dat ik echt reuze spierpijn heb?
Heb met Robin, Bilali en onze bewaker Roman een flinke schuur van de ene kant naar de andere kant van de compound gesjouwd. Wát een werk. Zal voor jullie beeldvorming even een foto toevoegen.