Mzungu's in Dodoma
Door: Amy
Blijf op de hoogte en volg Lonneke
03 November 2013 | Tanzania, Dodoma
Mambo! Habari? Safi! Nzuri.
Wat gaat de tijd snel, alweer twee en een halve week in het mooie Tanzania. Dodoma, daar gebeurt het op dit moment allemaal voor ons. Wat hebben we het naar ons zin. Dit is voor jullie thuis natuurlijk ook niet te missen door alle foto's die we posten en doorsturen. Steeds een paar kleine impressies van wat wij allemaal mee maken. En ook al vertellen foto's meer dan 1000 woorden, dat zijn er lang niet genoeg om te vertellen wat we allemaal beleven. Daar zijn veel meer woorden, wat zeg ik zinnen, hele verhalen voor nodig.
Op dit moment vullen we onze doordeweekse dagen met het lesgeven op school. Waar het in het begin vooral wennen was aan de hitte die op ons af kwam, zijn we ook druk in ons hoofd bezig met de kinderen. Naast de mooiste glimlachen,die overigens op ons netvlies staan gebrand en de vrolijkheid en dankbaarheid die we terugkrijgen van ze, zetten deze lieverds ons ook aan het denken. Als we beseffen wat sommige van deze kinderen hebben meegemaakt en het feit dat meer dan de helft na een schooldag niet naar huis kan om daar vervolgens aan papa en mama te vertellen wat ze hebben meegemaakt, doet ons dat wel even slikken. Bevestigd maar weer eens hoe goed wij het hebben en hoe fijn het is om in een veilige en vooral liefdevolle thuishaven te zijn opgegroeid. Het klinkt cliché maar voor ons wel heel belangrijk en goed om even bij stil te staan.
Ieder kind uit ons klas heeft zijn of haar eigen verhaal. De één heeft nog heftigere dingen meegemaakt dan de ander. Het gaat hier over kinderen in de leeftijd van 4-7 jaar. Aan die schatjes zijn wij bevoorrecht les te mogen geven en ze een mooie dag te bezorgen. Het mooiste is dat de kinderen het niet zo zeer laten zien dan wel merken dat ze 'anders' zijn en elke dag ons weer in de armen vliegen als we het schoolterrein op komen lopen. Toch het stukje genegenheid wat ze zoeken en vragen en wat wij ze maar al te graag willen geven, voor zover wij die rol voor ze kunnen vervullen.
Hoe ziet een schooldag er uit? 's Ochtends na ons heerlijke (vaak door Lon gemaakt) yoghurt met vers fruit ontbijt, stappen we op onze mountainbike en crossen we als stoere mznugu's (blanke) naar het busstation. Heuveltje af op de heenweg betekent heuveltje op... op de terugweg! Het is te gevaarlijk om helemaal naar de school te fietsen, vandaar dat we de fietsen onderweg ergens stallen. Dan krijgen we ons zoektocht naar de juiste Daladala (lees busje). Nog steeds een fantastische gebeurtenis aangezien ze ons allemaal wel in de bus willen. Aardig als altijd wijzen en helpen ze ons naar de juiste bus, de ene keer mogen we zelf op een stoel zitten, de andere keer op schoot of tegen het dak aan. Ik kan met staan af Lon mag bukken, wat bij de bobbels in de weg weer voor geweldige taferelen zorgt. Aangekomen bij school, worden we zoals al eerder geschreven met open armen ontvangen en begint de lesdag.
Het ochtendritueel is elkaar voorstellen. Zie even beeldend voor je ' habari, nzuri, mambo, poa,' waarbij we bij poa de duimen opsteken en elkaar allemaal een duimdruk geven. We sluiten het ochtendritueel af met vertellen hoe we hebben geslapen om vervolgens door te gaan met of nieuwe gebaren aan de kinderen te leren, zoals het aankleden, verschillende transporten bekijken en beschrijven en/of de kleuren doornemen. Een mooi onderdeel van de dag is het 'zelfstandig werken' de kinderen hebben allemaal hun eigen plekje op het kleedje en mogen dan kiezen wat ze gaan doen. Dit kan bijvoorbeeld zijn blokken bouwen, letters oefenen, water overgooien van bakje naar bakje of touwtjes vlechten. Bij dat laatste is dat natuurlijk leuk om bij ons uit te proberen. De oase van rust die heerst is geweldig. Alle kinderen druk bezig met hun eigen werkje. Mama Lotti (Lon corrigeert mama Latti) heeft dit goed onder controle, naast haar goede zorgen voor de kinderen is ze ook super aardig en een leuke vrolijke juf, die zich waarschijnlijk zo thuis voelt met ons erbij dat in slaap vallen en boeren laten gewoon vanzelf gaat. Tel daar haar aanstekelijke lach bij op en je hebt een prachtmens. De lesdag duurt tot ongeveer 12.30uur, maar dit kan ook zomaar eens 12.15 of 12.25 zijn. Vervolgens krijgen de kinderen middageten. Rijst met bonen (mjam!) Lon en ik hebben er al meerdere malen vriendelijk voor bedankt, maar zo nu en dan kunnen we het niet over ons hart verkrijgen en eten we toch maar een 'handje' mee (ga ik in Nederland doorvoeren, met handen eten).
Na weer een mooie rit met de Daladala, waar de motor gewoon uit valt als hij over een drempel rijdt HILARISCH, naar het busstation komen we terug op the compound en relaxen we een beetje. Om vervolgens 's avonds voor David te koken.. O nee.. toch ook wel voor onszelf.. En gezellig samen met Annet die ook fantastisch kan koken!
Overigens is Robin gearriveerd en is camp Holland nog Hollandser geworden. Een gezellige boel nu ook de eigenaar en de initiatiefnemer van de school en de compound er is!
Even weer eens snelle vogelvlucht van wat we nog meer hebben meegemaakt!
Een nachtje dansen met onze billen in de Meisha club samen met de lokale Italianen, Rebecca, Farhad en zijn vrouw (eigenaren van een leuk koffietentje bij het Dodoma Hotel) en uiteraard, niet te vergeten.. David!
Eten bij Joan, een vriendin van David. Fantastische vrouw en een geweldige kokkin. Rijst met vis, vis ragout en vlees. Dit zal ook vast wel weer een lokale naam hebben, maar uiteraard ben ik dit vergeten. Wel bij Robin heerlijk Pilou gegeten. Tanzaniaanse nasi. Lekker!
Zondags lekker chillen bij het zwembad, eten halen, daar knappe dokter collega's van David ontmoeten en filmpjes kijken.
Je zou bijna zeggen dat wij zwaar aan het genieten zijn. Dat klopt! Enorm en we zijn nog lang niet klaar.
Op naar nieuwe avonturen, tot dan!
Badaaaaaaaay!
EN TADAAA: Aflevering 2 staat online!
http://www.youtube.com/watch?v=-np48UFGp_Q&feature=youtu.be
P.s. Bedankt voor alle leuke, lieve reacties op ons verslag en filmpje! Erg leuk om te lezen!
Wat gaat de tijd snel, alweer twee en een halve week in het mooie Tanzania. Dodoma, daar gebeurt het op dit moment allemaal voor ons. Wat hebben we het naar ons zin. Dit is voor jullie thuis natuurlijk ook niet te missen door alle foto's die we posten en doorsturen. Steeds een paar kleine impressies van wat wij allemaal mee maken. En ook al vertellen foto's meer dan 1000 woorden, dat zijn er lang niet genoeg om te vertellen wat we allemaal beleven. Daar zijn veel meer woorden, wat zeg ik zinnen, hele verhalen voor nodig.
Op dit moment vullen we onze doordeweekse dagen met het lesgeven op school. Waar het in het begin vooral wennen was aan de hitte die op ons af kwam, zijn we ook druk in ons hoofd bezig met de kinderen. Naast de mooiste glimlachen,die overigens op ons netvlies staan gebrand en de vrolijkheid en dankbaarheid die we terugkrijgen van ze, zetten deze lieverds ons ook aan het denken. Als we beseffen wat sommige van deze kinderen hebben meegemaakt en het feit dat meer dan de helft na een schooldag niet naar huis kan om daar vervolgens aan papa en mama te vertellen wat ze hebben meegemaakt, doet ons dat wel even slikken. Bevestigd maar weer eens hoe goed wij het hebben en hoe fijn het is om in een veilige en vooral liefdevolle thuishaven te zijn opgegroeid. Het klinkt cliché maar voor ons wel heel belangrijk en goed om even bij stil te staan.
Ieder kind uit ons klas heeft zijn of haar eigen verhaal. De één heeft nog heftigere dingen meegemaakt dan de ander. Het gaat hier over kinderen in de leeftijd van 4-7 jaar. Aan die schatjes zijn wij bevoorrecht les te mogen geven en ze een mooie dag te bezorgen. Het mooiste is dat de kinderen het niet zo zeer laten zien dan wel merken dat ze 'anders' zijn en elke dag ons weer in de armen vliegen als we het schoolterrein op komen lopen. Toch het stukje genegenheid wat ze zoeken en vragen en wat wij ze maar al te graag willen geven, voor zover wij die rol voor ze kunnen vervullen.
Hoe ziet een schooldag er uit? 's Ochtends na ons heerlijke (vaak door Lon gemaakt) yoghurt met vers fruit ontbijt, stappen we op onze mountainbike en crossen we als stoere mznugu's (blanke) naar het busstation. Heuveltje af op de heenweg betekent heuveltje op... op de terugweg! Het is te gevaarlijk om helemaal naar de school te fietsen, vandaar dat we de fietsen onderweg ergens stallen. Dan krijgen we ons zoektocht naar de juiste Daladala (lees busje). Nog steeds een fantastische gebeurtenis aangezien ze ons allemaal wel in de bus willen. Aardig als altijd wijzen en helpen ze ons naar de juiste bus, de ene keer mogen we zelf op een stoel zitten, de andere keer op schoot of tegen het dak aan. Ik kan met staan af Lon mag bukken, wat bij de bobbels in de weg weer voor geweldige taferelen zorgt. Aangekomen bij school, worden we zoals al eerder geschreven met open armen ontvangen en begint de lesdag.
Het ochtendritueel is elkaar voorstellen. Zie even beeldend voor je ' habari, nzuri, mambo, poa,' waarbij we bij poa de duimen opsteken en elkaar allemaal een duimdruk geven. We sluiten het ochtendritueel af met vertellen hoe we hebben geslapen om vervolgens door te gaan met of nieuwe gebaren aan de kinderen te leren, zoals het aankleden, verschillende transporten bekijken en beschrijven en/of de kleuren doornemen. Een mooi onderdeel van de dag is het 'zelfstandig werken' de kinderen hebben allemaal hun eigen plekje op het kleedje en mogen dan kiezen wat ze gaan doen. Dit kan bijvoorbeeld zijn blokken bouwen, letters oefenen, water overgooien van bakje naar bakje of touwtjes vlechten. Bij dat laatste is dat natuurlijk leuk om bij ons uit te proberen. De oase van rust die heerst is geweldig. Alle kinderen druk bezig met hun eigen werkje. Mama Lotti (Lon corrigeert mama Latti) heeft dit goed onder controle, naast haar goede zorgen voor de kinderen is ze ook super aardig en een leuke vrolijke juf, die zich waarschijnlijk zo thuis voelt met ons erbij dat in slaap vallen en boeren laten gewoon vanzelf gaat. Tel daar haar aanstekelijke lach bij op en je hebt een prachtmens. De lesdag duurt tot ongeveer 12.30uur, maar dit kan ook zomaar eens 12.15 of 12.25 zijn. Vervolgens krijgen de kinderen middageten. Rijst met bonen (mjam!) Lon en ik hebben er al meerdere malen vriendelijk voor bedankt, maar zo nu en dan kunnen we het niet over ons hart verkrijgen en eten we toch maar een 'handje' mee (ga ik in Nederland doorvoeren, met handen eten).
Na weer een mooie rit met de Daladala, waar de motor gewoon uit valt als hij over een drempel rijdt HILARISCH, naar het busstation komen we terug op the compound en relaxen we een beetje. Om vervolgens 's avonds voor David te koken.. O nee.. toch ook wel voor onszelf.. En gezellig samen met Annet die ook fantastisch kan koken!
Overigens is Robin gearriveerd en is camp Holland nog Hollandser geworden. Een gezellige boel nu ook de eigenaar en de initiatiefnemer van de school en de compound er is!
Even weer eens snelle vogelvlucht van wat we nog meer hebben meegemaakt!
Een nachtje dansen met onze billen in de Meisha club samen met de lokale Italianen, Rebecca, Farhad en zijn vrouw (eigenaren van een leuk koffietentje bij het Dodoma Hotel) en uiteraard, niet te vergeten.. David!
Eten bij Joan, een vriendin van David. Fantastische vrouw en een geweldige kokkin. Rijst met vis, vis ragout en vlees. Dit zal ook vast wel weer een lokale naam hebben, maar uiteraard ben ik dit vergeten. Wel bij Robin heerlijk Pilou gegeten. Tanzaniaanse nasi. Lekker!
Zondags lekker chillen bij het zwembad, eten halen, daar knappe dokter collega's van David ontmoeten en filmpjes kijken.
Je zou bijna zeggen dat wij zwaar aan het genieten zijn. Dat klopt! Enorm en we zijn nog lang niet klaar.
Op naar nieuwe avonturen, tot dan!
Badaaaaaaaay!
EN TADAAA: Aflevering 2 staat online!
http://www.youtube.com/watch?v=-np48UFGp_Q&feature=youtu.be
P.s. Bedankt voor alle leuke, lieve reacties op ons verslag en filmpje! Erg leuk om te lezen!
-
03 November 2013 - 12:21
Joanna, Heri & Kyra:
Hi girls! Love reading your stories! Klinkt allemaal super leuk en gezellig! xxxx
P.s: is het niet Jambo ipv Mambo? -
03 November 2013 - 12:27
José En Rob:
Lieve twee,
Het is weer top mooi verslag en mooie film. Wij krijgen samen met alle app's een heel goed beeld van wat jullie daar alle maal uitvreten en mee maken echt top!!
Met deze beelden begrijpen wij ook het willen meenemen, gaat zo door, wij houden van jullie, -
03 November 2013 - 12:49
Oom Roy:
Jambo (volgens mij komt 'mambo' uit de rock-and-roll, en betekent het in het Swahili wat anders dan 'jambo' = hallo) Mzungu's,
Keek al enige tijd uit naar jullie volgende verslag, want foto's via face-book e.d. gaan aan mij voorbij. Gisterenavond ten tijde van het Pede70-60-40 feest heb ik wel veel foto's gezien via Jose. Prachtig dat jullie er zo van genieten!!
Dat met de billen draaiend dansen, zagen wij voor het eerst in Tanzania. Altijd wanneer tijdens de een of andere voorstelling op school er door een Zweeds/Tanzaniaans meisje gedanst werd, bracht ze het publiek (ouders e.a.) in extase. Later, in El Salvador, zagen en deden wij het weer. Daar leerden wij dat het hier om de 'Punta' ging, oorspronkelijk komend uit Benin, en via de overgestoken slaven, verspreid over Zuid-Amerika, m.n. in het Caraibische gebied. Tegenwoordig is het de nationale dans van de 'Garifuna', de naam voor de afstammelingen van indertijd gevluchte slaven. Overal, m.n. in Midden-Amerika, buitengewoon populair.
Verder lezen wij uit jullie verslag dat er ook veel (nog) niet is veranderd in Tz: De strijd om passagiers voor de dala-dala, afslaande dala-dala 's bij de potholes, etc. Anderzijds is er op eetgebied wel het nodige veranderd, en dat is maar gelukkig voor jullie. Hebben ze bij het Dodoma hotel, vroeger heette het, het Railway hotel, nog altijd van die prachtige Engelse (stations) klokken?
Lon en Amy, blijf ervan genieten, laat jullie verrassen, en heb veel plezier.
Tutaonana mara mingine!
Un gran abrazo,
Oom Roy -
03 November 2013 - 13:09
Lonneke :
Mammbooo!
Jambo wordt hier bijna niet gezegd. Mensen begroeten elkaar hier met mambo en zelfs in sign language leren we de kinderen mambo aan.
Jambo komt zo af en toe even voor. -
03 November 2013 - 13:09
Lonneke :
Overigens weer bedankt voor jullie leuke reacties! :) :) -
03 November 2013 - 13:18
Tante Anita:
Weer een mooi verslag, jullie hebben het goed naar je zin zo te lezen.
Blijf genieten, weten je ouders al hoeveel kindertjes jullie mee terug nemen ?
Ze zien er allemaal prachtig uit .
Groetjes .
-
03 November 2013 - 13:31
Oom Roy:
Mambo Mzungus, (dus vanaf nu 'mambo')
Zojuist jullie video met Kyra en Joanna bekeken (Carol was aan het douchen, en Heri is aan het werk): Prachtig!!! Ook de foto's zijn schittrend! Ja Lonneke, die voetbalveldjes zijn nog niet veranderd. Nodigt niet erg uit tot een mooie snoekduik als je goalie bent. Ik voel mijn schaafwonden nu nog wanneer het weleens nodig was.
Is 'Brenda' nog populair in de disco? De muziek ritmes zijn niet veranderd. De Zairese riedeltjes nog altijd te horen.
Het met de vingers (juist niet met de 'handen'), eten, kunnen jullie straks in RI voortzetten!
Veel plezier!
-
03 November 2013 - 13:54
Marion Oosterhuis:
Hallo Lon en Amy,wat een geweldig verhaal en filmpje,complimenten!Het plezier spat er vanaf en zo krijgen we hier een idee van hoe het jullie vergaat,en ben wel beetje jaloers.Kijk uit naat het volgende verslag,gr marion -
03 November 2013 - 20:33
Yvonne:
Lieve Amy en Lobo, wat een mooi filmpje weer en een prachtig verslag. Zoals Jose en Rob al schreven met alle appjes en foto's erbij krijgen we een goed beeld hoe jullie het hebben en hoe jullie genieten. Blijf genieten en op naar film 3 en verslag 4. Dikke kus uit Huizen -
03 November 2013 - 23:19
Patrick:
Lieve Lieve zusjes !!!
Wat gaaf om dit filmpje weer te kijken !!
krijg gewoon kippen vel als ik jullie zo zie genieten !
en er gaat nog veel meer komen dat weet ik zeker
Denk elke dag aan jullie en hou van jullie !!
dikke kus je broer -
04 November 2013 - 20:13
Ome Les:
Mambo, Jambo, Habari, Safi, Nzuri, Poa ??????
Zoals te doen gebruikelijk zal ik niet goed opgelet hebben :-( maar kan ik nog eens een keer een vertaling krijgen ? Dan kan ik het een beetje volgen.
Weer geweldig zo'n verhaal en filmpje, ik blijf blij met jullie !!!
Krijgt nu ook iedereen (net als ik) zo'n zin om de wijde wereld in te trekken ?
Take care and keep up the good work !!!
P.s.
Oh ja, a.u.b. iets langere fragmenten en wat minder snel 'schakelen' als het kan, deze ouwe kan het allemaal niet zo snel volgen :-))
Dikke Kus. -
05 November 2013 - 21:02
Kitty:
Weer genoten van jullie verslag en de filmpjes via Paul zijn facebook. Super! Is zo ook genieten voor ons hoor!
liefs en dikke kus, Kitty en de rest van de family -
08 November 2013 - 10:01
Nathalie:
Wat zou ik graag in het vliegtuig stappen en jullie kant op komen! Meiden hoe tegek! Ik geniet met jullie mee vanaf hier. Geniet en ik kijk uit naar de rest, dank voor het delen. lfs uit Utrecht, Nathalie -
21 November 2013 - 15:41
Buuf:
Hoi meiden,
Wat leuk om jullie avonturen te volgen!! De gezelligheid en trots stralen van de film en de verslagen af!! Superleuk!!! Blijf genieten meiden!!
Dan blijven wij vol enthousiasme jullie verslagen/filmpjes volgen!
Lieve groetjes Juudje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
