Safari

Safari
Het is nog steeds flink wennen wanneer ik dit schrijf. Geen Amy dit keer, die de vorige geweldige verslagen heeft geschreven. Om jullie maar gelijk van de situatie op de hoogte stellen, zal ik dit verslag beginnen met het slechte nieuws en daarna onze ervaringen van afgelopen weken op te schrijven.
Amy is op het moment dat ik dit schrijf al twee dagen terug in Nederland bij haar familie en haar vriend Pat. Bij Pat is afgelopen maand een tumor ontdekt in zijn onderrug. Het zogeheten chordoom heeft veel schade aangericht en Pat zal een zware operatie moeten ondergaan. Na een heel verdrietige week heeft Amy haar ticket kunnen om boeken en is ze vertrokken uit Tanzania, om nu bij Pat te zijn en hem te steunen. We zijn blij dat we voor het slechte nieuws kwam, samen nog de safari hebben kunnen doen:
De 6 daagse Safari
Een paar dagen na ons afscheid van de kinderen vierden we met wat Hollands gezelschap Sinterklaas in Camp Holland. Iedereen had een aantal kadootjes gekocht (Lees: afwasborstels, glazen, alcohol, zelf gemaakte taart.. kortom alles wat maar enigszins als kado gegeven kon worden, lag op tafel). Nadat het spel gespeeld was, ging een ieder met wat kadootjes naar huis en gingen wij ons voorbereiden op de 6-daagse safari die er aan zat te komen.

We vertrokken ’s ochtends vroeg om 6 uur met de bus naar Arusha. The place to be als het gaat om safari’s. In Tanzania is Celine Dion trouwens een echte heldin. Zij wordt niet alleen in iedere club gedraaid, maar ze wordt ook naast de paus afgebeeld op de bussen. Doe ik toch iets niet goed...
Enfin, na een lange busrit van 10 uur kwamen we aan bij ons ‘guesthouse’, waar prima voor ons gezorgd werd en waar we de volgende dag vroeg vertrokken naar Tarangire. Dit was ons eerste national park en we kregen gelijk al een goeie indruk van het safari leven. We zagen heel de Lion King voorbij komen, maakten honderden foto’s, aten een lekkere lunch en reden daarna door naar Haven Nature. Daar leerden we onze tourguide Johnson beter kennen onder het genot van een biertje en sliepen we in een soort legertent met honderden muggen. Resultaat: meer dan een uur bezig geweest om alle beesten te doden (sla maar eens een mug in 1x dood na wat biertjes).

Na een lekker ontbijtje startte Johnson de Jeep weer en reden we via Ngorogoro, waar we later terug zouden komen, door naar Serengeti. Ja ja, hét beroemde national park. Onderweg passeerden we groepen bavianen, buffalo’s, zebra’s en giraffen en weer maakten onze camera’s overuren.
Eenmaal aangekomen bij Serengeti, ging het dak weer omhoog en spotten we de eerste leeuwen al. Wat een prachtige beesten. Ondanks dat we ze in Tarangire ook gezien hadden, keken we onze ogen weer uit. Ze maken zo’n ontzettend krachtig en mooie indruk. Onbeschrijfelijk.
Na een kort rondje Serengeti kregen we de tent te zien waar we die nacht verbleven. Ik citeer Amy: ‘Wéér zo’n tent? Ik dacht dat we in een lodge zouden slapen vannacht.’ En een diepe zucht volgde. Maar toen we eenmaal de tent in mochten veranderde dit helemaal. We hadden een kingsize bed, mooi sanitair, vriendelijke mensen die voor ons zorgden en we zaten míddden in het park tussen de wilde dieren. De giraffen en gnoe’s liepen voorbij toen wij ons drie gangen menu voorgeschoteld kregen, fantastisch. ’s Nachts werden we af en toe wakker als we een leeuw hoorde brullen, maar we waren te moe om ons druk te maken over de afstand tussen tent en leeuw... De uitwerpselen vertelde de volgende ochtend dat ze lekker bij de jeep hadden gelegen en dus op zo’n 10 meter van de tent hadden liggen slapen.

De twee dagen daarop verbleven we geheel met onze Johnson en bijhorende jeep in de Serengeti. Een korte beschrijving van wat we allemaal meemaakten:
- Een moeder cheetah die haar kleintjes leerde jagen;
- Gnoe’s, zebra’s, giraffen, leeuwen, buffalo’s, nijlpaarden, luipaarden;
- Een simba die pumba op at. Blijkbaar geen vriendjes in de Serengeti.
- Een mooie regenboog boven een kudde gnoe’s
- Kadavers met gieren en hyena’s
En zo kan ik nog heel lang doorgaan.

Toen we op dag 4 de Serengeti verlieten en even stopten bij het toilet stond er op zo’n 20 meter afstand van het toiletgebouwtje een mega olifant. Natuurlijk weer gefilmd en foto’s gemaakt (zie aflevering 5)
Daarna zijn we doorgereden naar ons verblijf in Ngorgoro. Daar eenmaal aangekomen moesten we onze tent opzetten (ja, dit keer een echte kampeertent), kregen we eten van onze kok en kropen we daarna snel de tent in. Die nacht was ’t bizar koud, snurkte er verderop iemand zo hard dat we niet konden slapen en moesten we om 5 uur al ontbijten. Na het opruimen van de tent en het verwisselen van een lekke band gingen we dag 5 tegemoet! De Ngorogoro Crater lag op ons te wachten. De krater is echt een onbeschrijfelijk stuk mooi natuur. Een prachtig gebied wat tussen de bergen ligt, waar heel de crew van de lion king weer te vinden is en waar we ons ogen weer hebben uitgekeken. Olifanten van heel dichtbij, twee leeuwinnen die voor onze jeep liepen, honderden flamingo’s, wat verdwaalde jakhalsen en ten slotte een leeuwenpaar wat letterlijk náást en tegen onze jeep liep. Hé dat rijmt.
Rond het middaguur vertrokken we uit de krater en reden we terug richting Arusha. Nadat een paar bavianen de auto hadden beklommen, reden we het gebied uit en kwamen we plots stil te staan.
Johnson parkeerde de auto halsoverkop in de berm en na een paar seconden zagen we waarom. Er was een flink ongeluk gebeurd. Om een beetje een indruk te krijgen hoe het er daar aan toe ging, is dit wat ik een uur na het hectische moment in mijn notities had opgeschreven:
We rijden Ngorogoro gebied uit en ik stuur nog wat foto’s in een whatsapp groep... vervolgens belanden we in een complete chaos. Mensen overal en tussen hen liggen een stuk of 5 / 6 lichamen, roerloos, bewegingloos op de grond. Onze guide stopt direct. Gegil, bloed, heel veel mensen en een kapotte, oude truck. Een blanke vent rent gelijk naar ons raam ze hebben onze auto nodig om mensen naar het ziekenhuis te brengen. Wij gooien onze spullen direct achterin. Terwijl we nog bezig zijn om ruimte te maken wordt er een man met een bebloed hoofd en een been wat ergens bij z’n heup lag in onze auto geholpen. Hij kermt het uit en wij staan machteloos toe te kijken. Onze guide vertelt de kok dat hij op ons moet letten. Johnson rijdt weg en wij staan daar... De adrenaline schiet nog steeds door mijn lijf. Een oude truck met veel te veel vaart en veel te veel mensen was gekanteld.
Starend, in stilte, met een roe kop en een droge bek lopen we nu met de kok weg van de plek van het ongeluk. Alle mensen die volgens de blanke ‘barely alive’ waren, werden in langsrijdende auto’s gestopt. Geen 112, geen ambulances, geen politie, alleen een blanke die de boel regelt en mensen langs de straat die helpen. En wij, wij die compleet in de war nu op een steen wachten op onze guide.
Daar is de guide. We stappen in onze jeep waar het verse bloed nog op de buitenkant van de auto kleeft.

Gelukkig zakte de spanning snel toen we weer in Arusha aankwamen bij ons guesthouse. Er werd weer heerlijk voor ons gekookt en we konden een lekkere douche nemen. Daarna konden we ons voorbereiden op dag 6, die voornamelijk maar uit 1 ding bestond: Masai Village. De village lag een uurtje rijden van Arusha in de middle of nowhere. Er gaat geen weg naar dat dorpje, dus we reden met de jeep gewoon over de modder, het zand, de struiken tot we aankwamen bij een dorpje.
In dit geval is dorpje: een paar lemen huisjes omringt door een cirkel van heel, heel veel dodentakken (nogmaals, zie aflevering 5 ).
Kort gezegd werden we die dag gewoon aan ’t werk gezet, om zo een goed beeld te krijgen van het leven als een Masai. We hebben geiten gemolken en een dak gebouwd van poep, zand en water. Later zijn we binnen in de huisjes geweest en zijn we de bush in gegaan, omdat deze mensen geen toilet kennen. Aan het eind van de dag zijn we alle planten en struiken langs gegaan om te kijken wat deze mensen allemaal gebruiken als medicijn.
Toen we ’s avonds weer terug in Arusha waren en aan het bijkomen waren van onze fantastische week kregen we het vervelende nieuws uit Nederland.
Na dat bericht is alles heel verward en chaotisch verlopen, maar Amy is tweede kerstdag weer veilig in Nederland aangekomen en is nu lekker bij Pat, zijn familie en haar eigen familie.

Vanaf nu zal de Lomy planet, de lonley planet zijn... Ik mis Amy nu al en vind het heel jammer dat ze de reis niet kan afmaken, maar ik sta volledig achter haar besluit, leef ontzettend met hun mee en het was ook eigenlijk geen optie dat ze nog langer bleef...

Nieuw avontuur!
Hoe ziet mijn reis er nu uit?
Ik ga niet naar Indonesië zoals we gepland hadden. Ik heb geen zin om die reis alleen te gaan maken. Ik ga oud & nieuw vieren in Zanzibar en daarna naar Dubai, zoals gepland. Daarna vlieg ik terug naar Tanzania. De kinderen starten half januari weer met school en zo kan ik nog wat werk afmaken. Zoals het er nu naar uit ziet zal ik tot eind februari in Tanzania blijven en de maand maart gebruiken om nog ergens te gaan reizen. De bestemming is nu nog niet duidelijk, maar ik heb in januari en februari tijd om me daar op te gaan focussen!

Na meer dan 15 uur werk is ook EINDELIJK de aflevering af die bij dit verslag hoort:
http://www.youtube.com/watch?v=03XrVUx0j6k

Badaaaay